Hi KeeKers!

Here we are again. Today… nee, ik blijf gewoon in het Nederlands bloggen hoor. Ik zou dat niet kunnen in het Engels. Ik denk soms in het Engels, maar schrijven, nope. Deze week: De zaak Menten (hebben jullie mij gezien?) een pijnlijke bureaustoel en Marie en Toulouse!

2 Keer pijnlijk:

Wie mij volgt op Instagram weet dat ik een nieuwe bureaustoel op het oog had. Ik was ongeveer twee weken later bij de Aldi en zag dat ie afgeprijsd was! Yessss, dacht ik. De doos was nogal kapot, dus ik denk dat hij daarom goedkoper was….Het scheelde mooi €30, dus hop, direct in mijn kar gekeild.

Hij was best zwaar, maar een paar zweetdruppeltjes later lag hij op de achterbank van de auto.

Thuis zijn we hem direct in elkaar gaan zetten.. wat bleek….Het was een andere bureaustoel! Een simpeler model zonder wiebelend zitgedeelte. Wat stom van mij, ik had daar helemaal niet op gelet. Ik dacht dat het dezelfde stoel was!

Ruilen dan maar? Nou nee, dat ding ging met geen mogelijkheid weer uit elkaar! Zodra hij gemonteerd is moet je 3 keer enthousiast gaan zitten waardoor de stoel “vast klikt” en dan zit ie zo vast als een huis.

oude bureaustoel

nieuw

Ik baal als een stekker, de stoel zit niet slecht, maar ook niet perfect. Hij is natuurlijk wel mooier dan degene waar ik al een tijdje op zat.

Auwwww… mijn arm!

Ik kreeg 2 dagen nadat ik de stoel in de auto had gezet plots enorm veel pijn in mijn linkerarm. Heb ik een spier verrekt? Zo een zeurende, brandende rot pijn, waar ik nauwelijks van kan slapen. (alleen als ik een cocktail van pijnstillers tegelijk in neem) En ik zit nu al anderhalve week te piepen. Eigenlijk moet ik langs de huisarts maar ik ben bang dat ie zegt, “rust nemen en een paracetamol” Dan ga ik weer voor niks en vind hij vast dat ik mij aanstel. Maar het voelt niet als spierpijn, hoe het exact aanvoelt is moeilijk uit te leggen. Als een zenuw die shocking klem zit. Zoiets.

Als het morgen nog zo is ga ik toch maar een afspraak maken… Nu rol ik mijn elektrische warmtedekentje steeds om mijn arm (briljant, hè) en dat helpt best wel. Al is het tijdelijk.

De zaak Menten

Hèhè, nu mag ik er meer over vertellen. Ik zag op Facebook dat de serie al begonnen was. Ik zag mijzelf heel kort in beeld. Gelukkig ook lekker blurry gemaakt.

Zien jullie mij druk doen aan de telefoon?

Ik figureer als journaliste bij de Telegraaf, was zo leuk. Helemaal gekleed in de stijl van die tijd en een slag in mijn haar gemaakt met een krultang. Een beetje slappe versie van een Farah Fawcett kapsel hahaha!

Die rok was wel vreselijk tuttig en hij stond mij zo oubollig, maar wel tof natuurlijk. En die laarzen! Ik heb ze omgewisseld voor een ander paar voor een andere scene.  Man, wat deden die zeer aan mijn voetjes!

We mochten op de redactie lekker roken, in die tijd rookte iedereen. Maar die sigaretten zijn niet echt, hoor. Er zitten kruiden in maar ze zijn helemaal niet vies. En ze schijnen ook nog heel duur te zijn. Dus als jullie iemand zien roken in een film of serie.. niet echt, hoor!

Prachtig gedaan op de set, de details, alles in de jaren ’70 stijl, het resultaat is geweldig. Ik kreeg echt kippenvel toen ik de trailer zag. Wat een horror moet dat geweest zijn voor die arme mensen tijdens de oorlog, zo triest.

Op zich goed om weer te beseffen, nooit blindelings een of andere gek volgen die zegt dat hij het land weer groot gaat maken. Gevaarlijk.

Mijn blunder op de set…OMG, een echte Babs move..!

Wij stonden achter een klapdeur te wachten totdat wij de gang op mochten lopen. Denk:  redactie bij een krant, druk heen en weer geloop, zoiets. Omdat ik mij stond te vervelen ging ik gekke bekken trekken naar een figurant, een figurant? Nee, ik zag pas later dat het de hoofdrolspeler was! Hij speelt Hans Knoop! OMG! Die man stond in zijn hoofd de tekst te repeteren en dacht vast, wat is dat een raar mens. Maar hij lachte wel naar mij gelukkig… Ik ben niet zo goed in het herkennen van Nederlandse acteurs hahahaha!

Marie en Toulouse

Het gaat goed met mijn 2 katjes. Ik ben zo blij dat ik er 2 heb! Als wij weg moeten dan zitten ze niet zo alleen, en toch ben ik iedere keer zo blij als ik weer thuis ben! Het lijkt altijd alsof ze dan een slaapsessie hebben gehouden. duf en geeuwend komen zij ons verwelkomen.

Hoe kleiner het doosje, hoe knusser het ligt…

Dat was het weer voor deze week, lieve KeeKers! Tot de volgende KeeK!