Dierendag 2015, met of zonder huisdieren?

Deze dag kan ik natuurlijk niet aan mij voorbij laten gaan, zonder daar een stukje over te schrijven… Ik denk even een jaar vooruit. Omdat er nogal wat dingen  gaan veranderen in mijn leven, heb ik geen idee hoe het er volgend jaar er allemaal uitziet. Onzekerheid is voor mij ‘killing’ en bezorgd mij heel wat kopzorgen, ook wat het houden van huisdieren betreft.

Dierendag, daar heb ik het meeste mee en wil daar zeker aandacht aan besteden. Moederdag, Vaderdag, Secretaressedag… allemaal leuk, maar absoluut heel anders dan Dierendag. Dierendag is minder commercieel dan al die andere dagen, het gaat meer om de extra knuffel.

Zeker honden geven hun onvoorwaardelijke liefde, zelfs als de eigenaar niet geschikt is.

Hoe anders bedoel je?

Omdat dieren nooit zelf iets kunnen doen om het te vieren. Mijn kat zal niet naar de dierenspeciaalzaak gaan om eens wat lekkere kattensnoepjes te halen voor mijn andere kat. “Kunt u het inpakken als een cadeautje, miauw?”

Nu is het in Huize IJkelenstam altijd Dierendag, elk dier (nou ja, muggen en ander insectengespuis daargelaten) is bij ons welkom. Het is vaak voorgekomen dat ik een loslopend, verdwaald dier opgevangen heb… (of een poging gewaagd om het beestje te vangen)

Onze tuin is een walhalla voor katten en gek genoeg, ook voor heel veel vogels. Maar dat zal ook komen vanwege de druiven en de kersenboom. Eén grote traktatie voor roodborstjes, duiven, een verdwaalde meeuw en mus,mees en merel. Zelfs een vleermuis klom per ongeluk bij ons naar binnen, best wel eng als je opeens iets zwarts aan de muur ziet hangen!

Veel mensen weten dat ik 2 honden heb gehad, een Greyhound (Whippet) en een Boerenfox (Vinkie) en nu heb ik 3 katten, die eigenlijk niet echt van mij zijn, maar hier zijn komen wonen. Een soort asielzoekers. En ben echt gehecht geraakt aan deze schatten.

Momenteel zit ik in een behoorlijk moeilijke periode. Wij moeten over minder dan 20 dagen verhuizen en voorlopig is de enige optie: “op kamers”. Afgezien van het feit dat het op mijn leeftijd een raar idee is om mijn hoekwoning om te ruilen voor een zolderkamer in een studentenhuis, is het een vreselijk vooruitzicht dat ik geen idee heb, wat ik met mijn huisdieren aan moet. Want huisbazen willen geen huisdieren. Punt.

En het zijn ook echte buitenkatten, ik moet er niet aan denken dat ik een raam openzet en *schrik*  Siep driehoog over een dakgoot zie lopen. Dat beestje heeft evenwichtsstoornissen en ik sterf een duizend doden, bij het idee alleen al.

Gaan Remy, Mattie en Siep  terug naar hun oude eigenaar hier in de straat of zullen ze de weg kwijtraken? Noem mij maar eigenwijs, ik laat ze niet in de steek. Wat te doen, dat weet ik nog niet…

Eigenlijk best bizar, op dierendag geef je je huisdier al snel een extra hapje vlees… oké, veel dieren zijn carnivoren. Dan eten wij vandaag vegetarisch… ideetje?

Ik zit in tweestrijd of ik nu happy foto’s moet plaatsen van mijn huisdieren of moet kiezen voor de andere kant. Ik merk dat het soms niet gewaardeerd wordt als je een stelling inneemt. Iedereen wil aardig, succesvol, grappig en vooral niet zeurderig  overkomen. Zeker op Facebook niet.

Nieuwsfeiten, hoe luguber ook, kan. Filmpjes en foto’s van daders van een overval zijn ook sociaal geaccepteerd. Er zijn maar een handjevol mensen (ook die in de beautybranche werken) die hun nek uitsteken voor goede doelen, voor mens en/of dier. Ik vind dat gewoon echt cool. Want er zullen altijd lezers zijn, die denken… pfff… komt zij weer met haar nare foto’s. niet gezellig.

Ik zag gisteren deze foto op Facebook en geloof me, ik schrok mij weer het apelazarus. Je weet hoe erg dit soort praktijken zijn, maar deze foto raakt mij enorm. en straalt exact de triestheid uit, het leed en de angst wat die dieren ondergaan bij, in dit geval, dierproeven.

Dan laat de techniek ons opeens in de steek…

Er moeten toch alternatieven zijn, wij leven toch niet in de Middeleeuwen? Wij kunnen toch naar de Maan, robots ontwikkelen en zelfs met een 3D printer straks huid printen? Wat kunnen wij technisch veel, maar ik denk dat het een stuk goedkoper is om een hond dit soort ellende te laten ondergaan.

Ik wil altijd graag meedoen met medische onderzoeken naar nieuwe geneesmiddelen, maar door mijn medicijngebruik val ik altijd buiten de boot. Ze zoeken gezonde proefpersonen. En dat betaald ook nog heel erg goed. Een hond hoef je niet te betalen, voor de wet is een huisdier nog steeds een ‘ding’ volgens mij. Ik mag geen proefkonijn zijn, wat ik zo jammer vind. Zelfs niet bij een onderzoek naar chronische pijn. Auch… het perfecte model waar op geëxperimenteerd kan worden zit hier. notabene.

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, kijk eerst eens in het asiel of bij Greyhoundsrescue of Greyhoundsinnood als je een huisdier wilt hebben, mijdt gruwelijke broodfokkers en koop geen bont. Anaal ge-electrocuteerd worden omdat de vacht zo heerlijk intact blijft, plus dat de haren van deze dieren dan zo lekker omhoog gaan staan vanwege de stress, of doodknuppelen…. dat is toch om te kotsen?

Ik maak even gebruik van deze dierendag om 2 honden in het zonnetje te zetten…

Ter Adoptie: Valentino (Greyhoundrescue)

Het komt regelmatig voor dat we van de honden die ons worden aangeboden vrijwel niets weten, helaas. Zo ook van Valentino, hij werd aan het einde van het jachtseizoen afgedankt en in een dodingsstation ondergebracht. En alweer waren het alleen de vrijwilligers van onze shelter die zich iets van het lot van deze lieverd aantrokken.

Valentino

Valentino

Ter adoptie: Scarface (Greyhoundsinnood)

En zo zijn er nog duizenden dieren die een mandje zoeken.

Hierboven zien jullie collage’s  van mijn lieverds, Remy, de baas, Mattie, die altijd bang is en Siep hieronder op de collage, die gewoon prettig gestoord is. En een enorme fotogenieke knuffel!

Ik wens alle dieren en alle lieve baasjes en bazinnetjes vanuit mij hart een fijne dierendag en alle dagen erna, natuurlijk. Het is nu 8.30 uur. Werd om 5.00 uur beroerd wakker, ik ga nog even wat uurtjes slaap inhalen.

Liefs, Babs